Kwiaty akacji

W Krakowie już chyba od roku raczej trudno jest uświadczyć słońce. Po jesiennych mgłach i pluchach przyszła półroczna zima (na którą gotowi byli chyba tylko Starkowie), a już pod koniec kwietnia, kiedy zaczęła się wiosna, szybko zorientowaliśmy się, że to tylko żart i teraz już od razu będzie znowu jesień. Nie najlepiej się dzieje pod względem pogodowym. Ale ostatecznie wiosenne oznaki są obecne. Pisaliśmy już o szparagach, bzach i truskawkach, zauważyć można już także goździki. A dzisiaj będzie o akacjach. Na podwieczorek jadłyśmy z mamą smażone kwiaty akacji. Było to moim marzeniem od czasów podstawówki. Były to czasy, kiedy każdy z nas miał podobny pomysł na życie - zamieszkać w baobabie. Choć wszyscy jak jeden mąż twierdziliśmy, że "W pustyni i w puszczy" jest lekturą głupią i zbyt dziecinną, jak na nasze dorosłe umysły, to wizja ta była jednak tak przemożnie nęcąca. Kiedy więc okazało się, że może się to nie udać w polskich warunkach, moje zainteresowanie przemieściło się w stronę chęci zjedzenia kwiatów akacji (ten szok, kiedy zorientowałam się, że to te same drzewa, które rosną na sawannie!!!) i bezgranicznego uwielbienia dla "Króla Lwa". 

Smażone kwiaty akacji:
Zebrać torebkę gałązek z kwiatkami. Zrobić ciasto naleśnikowe:

1 jako
pół szklanki mleka
tyle mąki, aby utworzyć ciasto o gęstości kwaśnej śmietany
opakowanie cukru z prawdziwą wanilią

Wymieszać wszystkie składniki ciasta, odstawić na kilka godzin. Po tym czasie rozgrzać w rondelku sporą ilość tłuszczu i smażyć w nim zamoczone w cieście kwiaty.
Smacznego życzy A.